کتاب خانه

«ماجرای نمایشنامه ی ابزورد “خانه” در یک تیمارستان اتفاق می افتد و در آن پنج شخصیت محوری از طریق صحبت های عادی و اتفاقی خود به مصداق کنایه دار نام نمایشنامه اشاره می کنند که ممکن است معنای وطن، محل سکونت یا احساس تعلق را نیز در بر داشته باشد. این شخصیت ها گرچه در بیمارستان روانی هستند، توهماتشان بی شباهت به مردم عادی جامعه نیست. خانه که در سال 1970 نوشته شده است، در لندن، برادوی و مسکو روی صحنه رفت و از سوی مجمع منتقدان نیویورک بهترین نمایشنامه ی سال شناخته شد. به نقل از گاردین، خانه یکی از بهترین نمایشنامه های مدرن است. مضمون نمایشنامه های دیوید استوری بیش از هرچیز حول محور ازخودبیگانگی می چرخد: بیگانگی طبقه از طبقه ی خود، فرد از فرد، انسان از خویشتن، واقعیت از آرمان و… . این اشکال گوناگون ازخودبیگانگی را می توان در نمایشنامه ی خانه یافت.»