«داستان های بادآورده» عنوان کتابی از احمد غلامی است که شامل ۲۵ داستان کوتاه است. با خواندن یکی، دو تا از داستان های مجموعه اولین چیزی که به ذهن متبادر می شود این است که انگار نویسنده خواسته دوباره همان تجربه «آدم ها» را تکرار کند. شاید این به خاطر شباهت هایی است که بین این دو اثر وجود دارد. نظرگاه اول شخص، نوع روایت، شخصیت پردازی و… ما را یاد اثر دیگر نویسنده یعنی همان «آدم ها» می اندازد. اما به رغم این شباهت ها ، با نگاهی دقیق تر متوجه تفاوت های بنیادی می شویم که این دو اثر را از هم متمایز می کند. در « آدم ها » شخصیت پردازی عنصر غالب داستان ها است و نویسنده با مدد گرفتن از سایر عناصر داستانی توانسته داستان های مجموعه را به این هدف نزدیک کند. اما در « داستان های بادآورده » وقایع هستند که جهان داستان را می سازند و شخصیت پردازی در خدمت این عنصر غالب داستانی است. شخصیت هایی که به هیچ وجه قراردادی و تیپیک نیستند و بی اینکه تکراری باشند کاملا منحصربفردند. شخصیت ها در « داستان های باد آورده » با تمام ظرایف فردی به صورت حیرت آوری ساخته می شوند و هیچ شخصیت یا فردی نیست که به شخصیت یا فرد داستان دیگر شباهت داشته باشد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.