کتاب سراغ خاطره ها را نگیر

از متن کتاب:
– تو عادت کردی به خاطره ساختن فروغ. تلخ، شیرین مهم نیست. فقط خاطره می‌سازی و بعد که تنها شدی می‌شینی به مرورشون. الان هم داری از من خاطره می سازی.
– آدم‌ها با خاطراتشون زنده‌ان. بده که خاطره‌ای برای مرور کردن داشته باشم؟
– نه. خاطرات چیز قشنگی هستن به این شرط که لحظه رو ازت نگیرن. اما تو متاسفانه ارزش لحظه‌ها رو تا قبل از اینکه تبدیل به خاطره بشن درک نمی‌کنی. الانم داری با من، با ما همین کارو می کنی. با رفتنت داری از ما یه خاطره می‌سازی. یه خاطره که با مرورشون بخندی، گریه کنی، عاشقی کنی … چرا؟ چرا وقتی می‌تونی اصلش رو داشته باشی چنگ می زنی به خاطره‌ش؟ چرا نمی‌خوای جای داشتن خاطره‌ی من، خود من رو داشته باشی؟..