ژاک رانسیر، فیلسوف فرانسوی، در دو گفت وگو با پیتر انگلمان طرحی کلی درباره ی شکل گیری اندیشه ی خود ارائه می دهد، از مطالعات اولیه اش درباره ی رهایی کارگران گرفته تا کارهای اخیرش در باب ادبیات، فیلم و هنرهای بصری. او به جای بحث درباره ی زیبایی شناسی در چارچوب نحوه ی تعمق محدود ما در هنر یا زیبایی، می گوید زیبا یی شناسی تشکیل دهنده ی اساس کل «رژیم تجربه ی» ماست. رانسیر نشان می دهد که روابط سیاسی از تجربه ی حسی شکل می گیرند، چون احساس ها و ادراک های فردی بدل به دغدغه ی کل اجتماع می شوند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.