کتاب هنر پیر شدن

Senilia عنوان مجموعه ای کوچک از نوشته آرتور شوپنهاور است که تحت عنوان کتاب “هنر پیر شدن” منتشر شده است. این کتاب شامل نتایج مراقبه است که شوپنهاور در سالهای آخر زندگی خود ثبت کرده است. نظرات شوپنهاور در مورد سنت دو و نیم هزار ساله آموزه های فلسفی درباره پیری قبلا در Parerga و Paralipomena بیان شده است. پرداختن به سالخورده ها در سنت بودیسم و پیشا سقراطیان وجود داشته است. البته اشاراتی به افلاطون (یا سقراط) و البته همچنین به فلسفه روم ، به ویژه سیسرو وجود دارد.”برای اینکه همیشه یک قطب نما ایمن در اختیار داشته باشیم ، برای جهت گیری در زندگی ، و برای اینکه همیشه آن را در نور مناسب ببینیم بدون اینکه هرگز عصبانی شویم ، هیچ چیز مناسبتر از این نیست که عادت کنیم که به این دنیا به عنوان محل توبه نگاه کنیم ، بنابراین می توان گفت به عنوان یک نهاد کیفری … همانطور که قدیمی ترین فلاسفه آن را می نامیدند و اوریگن آن را با جسارت ستودنی تلفظ می کرد. – هر کدام از دیدگاه های مشابه توجیه نظری و عینی خود را پیدا می کند ، نه تنها در فلسفه من ، بلکه در خرد همه زمان ها ، یعنی در برهمایی ، در بودا ، در امپدوکلس و فیثاغورس ؛ به این دلیل که ما برای اجرای مجازات به دلیل برخی اشتباهات در زندگی قبلی متولد شده ایم.