افسانه هوش مصنوعی

آینده پژوهان اصرار دارند که هوش مصنوعی به زودی ظرفیت های ذهن با استعداد ترین انسان ها را تحت الشعاع قرار خواهد داد. چه امیدی در برابر ماشین های فوق هوشمند داریم؟ اما ما واقعا در مسیر توسعه ماشین‌های هوشمند نیستیم. در واقع، ما حتی نمی دانیم که این مسیر ممکن است کجا باشد. یک کارآفرین فناوری و دانشمند پژوهشی پیشرو که در خط مقدم پردازش زبان طبیعی پیش می‌برد، اریک لارسون در کتاب افسانه هوش مصنوعی ما را به گشت و گذار در چشم‌انداز هوش مصنوعی می‌برد تا نشان دهد چقدر از هوش فوق‌العاده فاصله داریم و برای رسیدن به آن چه چیزی لازم است.

از زمان آلن تورینگ، علاقه مندان به هوش مصنوعی هوش مصنوعی را با هوش انسانی یکی دانسته اند. این یک اشتباه عمیق است. هوش مصنوعی روی استدلال استقرایی کار می کند و مجموعه داده ها را برای پیش بینی نتایج خرد می کند. اما انسان‌ها مجموعه داده‌ها را به هم مرتبط نمی‌کنند: ما بر اساس زمینه و تجربه حدس می‌زنیم. با توجه به آنچه در مورد جهان می دانیم، هوش انسانی شبکه ای از بهترین حدس ها است. ما سرنخی نداریم که چگونه این نوع استدلال شهودی را که به عنوان آدم ربایی شناخته می شود، برنامه ریزی کنیم. با این حال، قلب عقل سلیم است. به همین دلیل است که الکسا نمی‌تواند بفهمد که چه می‌پرسید. لارسون استدلال می کند که تبلیغات هوش مصنوعی هم علم بد و هم برای علم بد است. فرهنگ اختراع با کاوش در ناشناخته ها رشد می کند، نه فروش بیش از حد روش های موجود. هوش مصنوعی القایی در کارهای محدود به پیشرفت خود ادامه خواهد داد، اما اگر می‌خواهیم پیشرفت واقعی داشته باشیم، باید با قدردانی کامل‌تر از تنها هوش واقعی خودمان شروع کنیم.