این کتاب به بررسی بیان، یکی از سه قلمرو زیباشناسی سخن (فنون باغت) می پردازد و شیوه های گوناگونی را که سخنور برای بازگفت و بازنمود اندیشه ی خویش، به گونه ای زیبا و هنری، به کار می گیرد بر می‌رسد. به چهار زمینه ی اصلی فن بیان، تشبیه و استعاره و مجاز و کنایه، هر یک، فصلی ویژگی یافته، گونه های هر یک از آن ها برشمرده شده و با نمونه هایی چند از ادب پارسی شناسانده می شود. برای واژه های مغلق این دانش برابرهایی پارسی گذارده شده که در واژه نامه ی پایان کتاب آمده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.