کتاب بیچارگان

او رویای بزرگی در سر داشت

در یکی از نامه هایش نوشته بود:

دیدن پوسته ی سخت که زیر آن جهان فروخزیده باشد، دانستن این که تنها اشارت دستی کافی است تا آن را بشکند و با ابدیت در آمیزد، دانستن و با این حال همچون آخرین آفریدگان بودن…  دهشتناک است! چه قدر انسان حقیر و بزدل است!

می نوشت و خود را با نوابغ می سنجید… ادبیات به او ابزاری می داد تا خود را با قهرمان های ادبی بسنجد، قهرمان خود را در برابر قهرمان توصیف شده قرار دهد، و در نتیجه سرشت حقیقی خود را به بیان آورد.

او در تمام زندگی اش به جست و جوی واژه برای گزاره هایی دقیق و روشن پرداخت.

او فئودور داستایفسکی است.