کتاب دمی در رزستان راز

صوفی مجلس که در جام و قدح می‌شکست

باز، به یک جرعه می عاقل و فرزانه شد

صوفی، در دیوان خواجه ی خجسته‌خویان، چهره ایست میانین و دروا و آونگینه در میانه ی زشت و زیبا و پسندیده و نکوهیده که از نگاهی فراخ، نکوهیدگی و زشتی، در او، بر پسندیدگی و زیبایی افزونی دارد. در این بیت نیز، نمودی از او را می بینیم که دلازار است نه دلپسند و جای چهره ای را گرفته است که در دیوان حافظ پلشت ترین و زشت ترین چهره است.