شرم نوشتن

باقی روز را روسلات حس می کرد که واقعا نویسنده ای آرژانتینی است چیزی که از چند روز پیش یا شاید از چند سال قبل شروع کرده بود به شک در آن… … زمانی می رسد که هیچ پشتیبانی نداری، حتی از طرف دوست هایت، مرشدها که هیچ و هیچ کس هم نیست کمکت کند، نشر، جایزه ها و هدیه ها به دیگران اختصاص داده شده اند، آن هایی که مدام می گفتند:«بله قربان» … اوایل نامه هاش مرا می ترساند. فکر می کردم همه چیز تمام شده. با این حال، بعد که دقیق تر بررسی شان کردم، به این نتیجه رسیدم که ایجاز نامه هاش حاصل میل او به پرهیز از اشتباهات دستوری بود… … در نظر گاچو رد بیشتر مشکلات امروز آرژانتین را می شد در مساله نامادری پی گرفت. می گفت ما هیچ وقت مادر نداشته ایم یا نبوده یا اگر هم بوده ما را جلو در یتیم خانه رها کرده…