چیزهای کوچکی مثل اینها

می‌دانست که بدترین اتفاق‌ها هنوز در راه است. از همین حالا احساس می‌کرد دنیایی از مشکلات و گرفتاری‌ها پشت در بعدی به کمینش نشسته، اما بدترین اتفاقِ ممکن را پشت‌سر گذاشته بود؛ اینکه می‌توانست کاری بکند اما نکرده بود، احساس گناهی که مجبور می‌شد باقی عمرش را با آن سر کند. متحملِ هر درد و رنجی هم که می‌شد به درد و رنجی که دخترِ کنارِ دستش کشیده بود نمی‌رسید و حالا مانده بود تا رنجی ورای آن را حس کند.

کلر کیگِن با آنتون چخوف، نویسندۀ روس، و ویلیام ترور، هم­وطن ایرلندی‌اش، مقایسه می‌شود. کیگن از حس همدلی عمیق آنها بهره برده است و چشمانی تیزبین برای دیدن جزئیات مهم دارد و نسبت به مسائل اخلاقی بسیار حساس است، مسائلی که هم برای آنها که شاهد فرومایگی­‌ها و رنج‌کشیدن­‌ها بوده‌­اند هم برای کسانی که خود رنج کشیده­‌‍اند به دغدغه‌­ای فکری بدل می‌شود.