هدف اصلی این کتاب بیشتر واکاوی گستره ی سینمایی تارکوفسکی است تا پرداختن به «معانی» فیلم هایش. رابرت برد در این راستا، ده مورد از عناصر زیبایی شناختی آثار تارکوفسکی را مشخص کرده و با نظر به ترتیب زمانی ساختن آن ها به بررسی دقیق شان پرداخته است. سه بخش نخست (خاک) به سویه ی مادی دنیای سینمایی تارکوفسکی از قبیل نظامی که در آن فیلم ساخت، فضاهایی که در فیلم هایش به وجود آورد و پرده ی سینمایی که با عمق بیانی گسترده ای عرضه داشت، می پردازد. در سه بخش بعدی (آتش) با سویه های استدلالی فیلم های این کارگردان نظیر برهم کنش کلمه و تصویر (آندری روبلف)، داستان (سولاریس) و خیالستان اجتماعی (آینه) روبه‌رو می شویم. بخش های هفتم تا نهم (آب) صرفا بر ساختار تصویر تاکید می‌کند که تجربه ی حسی و زمان را در نمایی پیوسته به هم گره می زند. در بخش پایانی (هوا) با اتکا بر فیلم ایثار، اتمسفر نامحسوس دنیای تارکوفسکی بررسی می شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.