موزه عشق مدرن

قسمتی از متن کتاب:

هر کس می­توانست دو دقیقه تا دو ساعت بنشیند. یا کلِ روز. مارکو توقع نداشت مردم این کار را بکنند. و هیچ یک از خانواده­ي مارینا هم چنین توقعی نداشتند. چهره­هاي افرادي که می­نشستند حالت­هاي بسیار زیادي به خود می­گرفتند. او به دنبال هیجان بود. به دنبال لحظه­اي بود که فردِ مقابل مارینا کاملا دستخوش آن نگاه نامفهوم شده بود. او احساس می­کرد انگار درونِ دنیایی از حقیقتِ محض قرار دارد. چه کسی تصور می­کرد چنین چهره­هایی آنجا باشند؟ او از معماري، تاریخ و موسیقیدان­ها عکاسی کرده بود. حالا او هر روز به چهره­ي انسانی که غرقِ در کنجکاوي بود نگاه می­کرد و شکافِ تاریخ را در قلب یک انسان می­دید. هر کس به شکلِ مغلوب، نجات­یافته، پیراسته، متاثر و واضحِ خودش بود.

او این چیزِ زودگذر را ثبت می­کرد، مصاحبتِ بین هنرمند و تماشاچی­اش. صندلیِ مقابلِ او یک دعوت بود.

اگه می‌خواي بیا بشین.