کتاب شهر و دیوارهای دمدمی

شهر و دیوارهای دمدمی تکریم قصه‌گویی و قصه‌گویان کهن و معاصر است. همچنین یادآور فوری و ضروری ماهیت نفوذناپذیر و ساختگی دیوارهایی است که برای جداسازی خود از جهان و از یکدیگر بنا می‌کنیم_دیوارهایی که با گوش سپردن دقیق به سویه‌های تاریک و پنهان وجودمان (سایه) می‌توان آن‌ها را به چالش کشید.
در بطن آنچه در این رمان غیرقابل فهم به نظر می‌رسد، باور موراکامی نهفته است که هیچ حقیقت واحد و تغییرناپذیری وجود ندارد و توضیح می‌دهد: «حقیقت در سکون و ایستایی ثابت یافت نمی‌شود، بلکه در تغییر و حرکت بی‌پایان است. آیا این همان هستۀ اساسی چیزی نیست که همۀ داستان‌ها دربارۀ آنند؟»
چنین داستانگویی، به جای آنکه خواننده را پشت مرزهای سخت و خشک زندانی کند، تخیل او را آزاد می‌گذارد تا بتواند هر دو سوی این دیوارهای دگرگون شونده را تجربه کند. و این آزادی می‌تواند بردباری نسبت به دیدگاه‌های متضاد را تقویت کند و به مردم امکان دهد تا در این روزگار ناپایدار چندین حقیقت ممکن را همزمان در نظر بگیرند.