کتاب زندگی و تفکر هایدگر

کتاب در حقیقت ابتدا مقدمه‌ای بوده است بر نامه‌های هایدگر به همسرش الفریده…

عمده‌ی مطالبات کتاب حول مفاهیم کلیدی مطرح شده در نامه‌هاست.

به‌طور مثال: نازیسم هایدگری، یهودستیزی او، ارتباطات او با زنان، و عمومی‌تر از این‌‌ها ارتباط (یا عدم ارتباط) بین فلسفه و سیاست.

بدیو و کاسن بین دو طیف افراطی‌ای می‌ایستند، گروهی که حضور هایدگر در حزب نازیسم را نادیده می‌گیرند و گروهی که فلسفه‌ی او را به دلیل ناسیونال‌سوسیالیسمش بی‌ارزش می‌دانند، تا باری دیگر نوری بر بود و وجود او بیفکنند.

بدیو در نخستین جمله‌ی کتابش «وجود و رخداد» می‌نویسد که « هایدگر آخرین فیلسوف جهانی است که امروزه می‌شناسیم» باید ببینیم که این حرف تأیید است یا تعریض؟

مرجع کانونی هر دو فیلسوف در این متن کسی نیست جز هانا آرنت. کاسن با اشاره به موضع آرنت می‌گوید: متفکران بزرگ از حیث سیاسی خوشنام نیستند.

بدیو نیز در اینکه «فلسفه‌ی سیاسی مقوله‌ای بی‌معناست» با کاسن هم داستان است.

یکی از تمایزات مهم این دو فیلسوف شامل تفاوت و گفتمان جنسی است.

تمایزی که می‌شود گفت «تفاوت جنسیتی صریح بین ارباب و هیستریک» است یا « ارتباط متقابل خلاقانه بین بزرگ و کوچک»… .