نامه های تولستوی

بسیاری از سخنوران در سراسر جهان تولستوی را یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ می دانند و نوشته های او، علی الخصوص جنگ و صلح را، مهم ترین اثر داستان نویسی در چند قرن گذشته به حساب می آورند. اگرچه کشور روسیه مهد داستان نویسان بزرگ و قدری بوده، اما تعداد کمی از نویسندگان در تاریخ ادبیات جهان یافت می شوند که آوازه ی آن ها این چنین در کیهان پیچیده باشد.با این حال، پیچیدگی های شخصیتی و جزییات زندگی طولانی او، که بسیاری از دانشگاهیان و پژوهشگران سعی در تجزیه و تحلیل آن داشته اند، ممکن است برای طرفداران او به اندازه ی آثار این نویسنده بزرگ اهمیت داشته باشد. کتاب های متعددی در این زمینه منتشر شده است، اما “نامه های تولستوی”، بدون شک می تواند نحوه ی بیان ایده ها، احساسات و ظرافت های شخصیتی نویسنده را شرح دهد و بهتر توضیح دهد؛ خصوصا نوشته هایی این چنینی از نویسنده ای نظیر او، که تعداد کمی از نویسندگان می توانند از نظر تنوع، تعدد و پرداختن به مسائل مختلف، در عصر خود با او رقابت داشته باشند.”نامه های تولستوی” به خانواده ، دوستان و دیگران که احساسات ، ایده ها و دیدگاه های او را منتقل می کند، در این مجموعه ی سیصد و بیست و چهار صفحه ای گنجانده شده است. آنچه از این نامه ها مشخص است این است که تولستوی رویدادهای سیاسی آن زمان را در آن ها بازتاب نمی دهد. همین امر سبب شده برخی از صاحب نظران، دورانی را که “نامه های تولستوی” در آن به نگارش درآمده، “دوره بحران” یا “انقلاب فکری” وی نام بنهند.