به آغوش زندگانی بازگردیم

آنگاه که تازیانه‌های سهمگین بر پیکر زندگانی فرود می‌آید. هیچکس ما را به سوگواری عزلت نشینی و محنت ورزی ملامت نخواهد کرد! آری چه دشوار است سوگ عزیزان دیدن! فرزندی بد سگال و ناخلف پروراندن! اندوه تنهایی و جدایی کشیدن بی وفایی از یاران دیدن و زیر این همه آلام کمر شکن تسلیم اختیار نکردن و لب به کفران نیاوردن. لیک آنگاه که فرسنگ‌ها دور از چشمداشت مردمان تازیانه هایی چنین سهمگین را تاب می‌آوریم و با نیروی ایمان از جای برمی‌خیزیم دست یاری خداوند و تمامی کائناتش را به رویمان گشوده خواهیم یافت. جوئل اوستین در کتاب به آغوش زندگانی بازگردیم با نقل روایات و داستان های زیبا بیان می‌کند که جدایی، سوگ عزیزان، افسردگی و… هرگز پایان راه زندگانی نیست، لیک عالمی زیبتری پیش روی ماست آری! مرز میان ما و درخششی دوباره در عرصه‌ی زندگی تنها گامی دیگر است اراده به برخواستن دوباره. بیاییم تا با برگ برگ این کتاب بار دیگر به آغوش زندگانی بازگردیم.