در کتاب «بکت و تئاتر معناباختگی» مشهورترین آثار ساموئل بکت معرفی و نقد می شوند که در زمره ی برجسته ترین و تأثیرگذارترین نمایشنامه نویسان مدرن قرار دارد. نام بکت با جنبش موسوم به «معناباختگی» گره خورده است که در اوایل نیمه ی دوم قرن بیستم در تئاتر اروپا شکل گرفت. «معناباختگی» (یا Absurdity که مترجمان ایرانی در گذشته معادل «تئاتر پوچی» را برای آن به کار می بردند) نحله ای از نمایشنامه نویسی مدرن است که ریشه در فلسفه ی اگزیستانسیالیسم دارد و اندیشمندان و نویسندگانی همچون ژانـ پل سارتر، آلبر کامو و فرانتس کافکا نقش بسزایی در شکل گیری مبانی آن ایفا کردند. نمایشنامه های معناباخته با شخصیت های عجیب وغریب و رویدادهای غیرمنطقی و دور از انتظار، خواننده را بهت زده و گیج می کنند تا جهانی بی معناشده و روابطی مضحک و دلهره آور میان انسان های روزگار ما را به نمایش بگذراند. آثار بکت، بویژه شاهکار او نمایشنامه ی در انتظار گودو، عرف های نمایشنامه ی خوش ساخت را بر هم می ریزند و با نشان دادن مخمصه های دردناک و در عین حال خنده آور انسان های مفلوک، تصویری از زندگی پراضطراب ما در جهانی بیگانه و بیرحم به دست می دهند. نویسنده ی کتاب حاضر، پس از تبیین ویژگی های تئاتر معناباخته، نمایشنامه های مهم بکت را از منظر مضامین و تکنیک های معناباختگی در آن ها مورد بررسی نقادانه قرار می دهد.دکتر جیمز رابرتس، مولف این کتاب، استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه نبروسکا در آمریکاست و تألیفات متعددی درباره ی بکت دارد. دکتر حسین پاینده، مترجم این کتاب، متخصص نظریه و نقد ادبی است و ده ها مقاله و چندین کتاب در این حوزه منتشر کرده است که از آن جمله می توان به کتاب نقد ادبی و دموکراسی و نیز قرائتی نقادانه از آگهی های تجاری در تلویزیون ایران اشاره کرد. وی عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.