ساحره سوزان

نمایش نامه ی ساحره ی سوزان، در باب عقاید و نحوه ی زندگی ساکنان متعصب و خرافاتی فرقه ی پوریتان، می باشد که در شهر سالم ماساچوست، روزگار می گذرانند. شهری با قدمت چهل ساله که توسط پیروان همین فرقه، بنا گردیده و در آن، از هیچ گونه تفریحات و سرگرمی هایی از جمله تئاتر، سینما، جشن کریسمس و … خبری نیست و مردمانش موظف هستند که تعطیلات خود را فقط صرف دعا و نیایش با خداوند کنند. در همین راستا، عده ای ماموریت دارند که در سطح شهر گشت زده و افرادی را که اوقات شان را به بطالت و بدون پرداختن به مناجات سپری می نمایند، شناسایی کرده و آن ها به اداره کنندگان شهر، معرفی نمایند تا پس از پیگیری و بررسی وضعیت شان، در صورتی که دلیل قانع کننده ای برای عمل خود نداشته باشند، مجازات شده و مایه ی عبرت دیگران شوند.در الهیات سفت و سخت سلیم ، شایعاتی مبنی بر اینکه زنان در حال تمرین جادوگری هستند ، ابتدایی ترین ترس ها و سوء ظن های شهر را بر انگیخته می کند. و هنگامی که یک دختر جوان الیزابت پروتور را به جادوگری متهم می کند ، رهبران کلیسای خود مختار و اهالی شهر اصرار دارند که الیزابت محاکمه شود. بی رحمانه بودن دادستان ها و اشتیاق همسایه به شهادت در برابر همسایه به وضوح قدرت مخرب خشونت سرکوب شده اجتماع را ، روشن می کند.کتاب ساحره سوزان، نوشته شده در سال 1953، آینه ای است که میلر برای بازتاب هیجان ضد کمونیستی با الهام از کتاب “شکار جادوگران” اثر سناتور جوزف مک کارتی در ایالات متحده به کار می برد. در درون متن ، میلر با تشبیه موازی ، می نویسد: “مخالفت سیاسی … روشی غیرانسانی میدهد ، که لغو کلیه آداب و رسوم اعمال شده در تمدن بشری را توجیه میکند. یک سیاست مناسب با حق اخلاقی و مخالفت با آن را با بدرفتاری شیطانی برابر است “.