این کتاب به بررسی پیدایش تجسم، تصویر ذهنی و نمادآفرینی در بازی و رویا می پردازد. دوره ای از رشد را در نظر می گیرد که طی آن اندیشه ی تجسمی نوظهور به تدریج به سوی اندیشه ی منطقی و مفهومی پیش می رود. در این دوره اندیشه و زبان اولیه ی کودک برای بیان تجربه های شخصی و درک رویدادهای اجتماعی ناکافی است و کودک نیاز به پشتیبانی نظامی از نمادها دارد، تا بتواند رویدادهای غایب را مجسم و درک کند. از این رو اندیشه ی کودک نمادین، و میان بازی، تقلید و سازگاری در نوسان است. پیاژه با مطالعه ی دقیق این دوره، نظریه ی روانکاوان مشهوری مانند فروید، سیلبرر، آدلر و یونگ را بررسی و نقد می کند و نظریه ی علمی جالبی درباره ی نمادآفرینی «خودآگاه و ناخودآگاه» ارائه می دهد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.