قصه نمودار فرهنگ هر قوم و ملتی است که ارزش های سنتی و زمینه های فرهنگی و روان شناختی و همچنین حوادث و سوانح اجتماعی جدید در آن انعکاس پیدا می کند. تحقیق و مطالعۀ قصه های هر یک از ملل سبب برداشت هایی از زندگی آن ملت و قوم می شود که پایۀ شکل گیری قصه هاست. و همچنین به کشف روابط بین فرهنگ ها کمک می کند. سرزمین ایران نیز با سابقۀ باستانی و کهن از دیرباز به عنوان حلقۀ اتصال مهم بین منطقۀ فرهنگی هندوستان کهن و فرهنگ های فخیم کشورهای مدیترانه به دنیای علم شناسانده شده است. مولف با استفاده از روش ابتکاری منظمی که در مغرب زمین ایجاد شده و با مصالح حکایی که همه به زبان فارسی است به طبقه بندی قصه های عامیانۀ این سرزمین پرداخته است. «قصه های مربوط به حیوانات«، »قصه های به معنی اخص«، »قصه های سحر و جادویی»، «قصه های مربوط به اولیاء و شخصیت های تاریخی و ماجراهای باورنکردنی»، «قصه های مانند داستان کوتاه«، »قصه های دیو ابله«، »قصه های شوخی» و «قصه های زنجیره ای» طبقه بندی قصه های ایرانی در این اثر است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.