کتاب «معناسازی» 11 فصل دارد که به ترتیب عبارتند از «ساختن معنای فیلم»، «عادت‌ها و تجربه‌ها»، «تفسیر به مثابه تحلیل»، «تفسیر نشانگانی»، «حوزه‌های معناشناختی»، «قالب‌ها و روش‌های ابتکاری»، «دو طرح نمودار بنیادی»، «طرح‌واره‌های متنی»، «تفسیر در مقام ریطوریقا»، «ریطوریقا در عمل: هفت الگو از فیلم روانی» و «چرا نباید فیلم را خواند؟». دیوید بردول در این کتاب تحلیلی از نظام تفسیری مطالعات سینمایی ارایه کرده است. بنا به باور نویسنده محوریت قواعد تفسیری در مطالعات سینمایی، تاثیرات ناگواری برجای گذاشته است. به عبارتی دیگر او در این کتاب با انتقاد از جریان رایج نقد و تفسیر فیلم در میان منتقدان در جست‌وجوی یک نظام متفاوت برای تحلیل و تفسیر است که به خوانش‌های جدید از سینما خواهد رسید. صحبت از قصه فیلم، لفاظی و سخن‌پردازی در مورد علاقه شخصی و یا عدم علاقه به برخی از تصاویر فیلم‌ها، از سوی منتقدان در جریان نقد فیلم از سوی نویسنده در این کتاب، کاری عبث شمرده می‌شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.