محمد غزالی (به فارسی: امام محمد غزالی) یک شاعر ایرانی بود. او به عنوان یکی از برجسته ترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان، متکلمان، فقها، منطق دانان و عارفان عصر طلایی اسلامی شناخته می شود. او را مجدّد قرن پنجم، تجدید کننده ایمان می‌دانند که بر اساس حدیث نبوی، هر 100 سال یک بار برای بازگرداندن ایمان جامعه اسلامی ظاهر می‌شود. آثار او چنان مورد تحسین معاصرانش قرار گرفت که به غزالی لقب افتخاری «برهان اسلام» (حجت الاسلام) اعطا شد. غزالی معتقد بود که سنت معنوی اسلامی رو به زوال است و علوم معنوی که نسل اول مسلمانان تدریس می کردند به فراموشی سپرده شده است. این عقیده او را بر آن داشت تا اثر بزرگ خود را با عنوان «احیاء علوم دینی» بنویسد.در میان آثار دیگر او، تهافت الفلاسفه (“عدم انسجام فیلسوفان”) نقطه عطفی در تاریخ فلسفه است، زیرا نقد علم ارسطویی را که بعدا در اروپای قرن چهاردهم توسعه یافت، پیش می برد.کتاب اربعین با استناد به آیات قرآن مجید و اقوال و افعال حضرت رسول اکرم(ص) مبین اصول و فروع دین اسلام و مشتمل بر بیان وظایف مسلمانان عادی است. همچنین وظایف سالکان راه خدا و رهروان طریق معرفت و اسباب و راههای تزکیه نفس و صفای قلب را به طور اختصار بیان می کند. به نظر می رسد غزالی خواسته است، خلاصه و چکیده کتاب «احیاءالعلوم» را در این اثر عرضه کند. مترجم کتاب در مقدمه خود می نویسد: شایسته است کسانی که اهل طریقت و سالکان راه عرفان هستند و می خواهند به وسیله جهاد اکبر و مبارزه با نفس اماره و تزکیه آن، به سر منزل سعادت برسند و می کوشند که وجود خود را از اوصاف بد و اخلاق مذموم، پاک سازند و آینه قلب خود را صفا داده، برای پذیرفتن انوار عالم قدس، آماده و مستعد نمایند، برنامه سلوک خویش را از روی این کتاب تنظیم کنند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.