گلستان سعدی

گلستان گل افشان ترین باغ همیشه بهار و بی خزان ادب فارسی است و همتایی جز شاید مناجات نامه ی خواجه عبدالله انصاری (چاپ همین ناشر) ندارد. با این تفاوت که مناجات نامه تک موضوعی است وداستان ندارد. داستان های سعدی که شعرهای نخبه ای در میان آنها درج است، برخلاف آثار منثور قبل و بعد آن که دیگران نوشته اند گرفتار تکلف و عرب زدگی و پیچیده گویی معماوار نشده، و همچون جویبار زلالی خنیاگر است. آرایه ی اصلی و مهم آن سجع است : « هنرمند هر کجا که رود قدر بیند و به صدر نشیند.» وجه دیگر اهمیت آن در طنزآمیز بودن آن است. گلستان مشتمل بر 8 باب است : 1. در سیرت پادشاهان 2. در اخلاق درویشان 3. در فضیلت قناعت 4. در فواید خاموشی 5. در عشق و جوانی 6. در ضعف و پیری 7. در تاثیر تربیت 8. در آداب صحبت.